Πιπεριά

Στην Ελλάδα η πιπεριά καλλιεργείται σε όλη σχεδόν τη χώρα σε λαχανόκηπους και θερμοκήπια. Είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στη Βόρεια Ελλάδα. Οι κυριότερες ποικιλίες είναι η πράσινη της Νέας Μαγνησίας με τους γλυκούς και σαρκώδεις καρπούς, Φλωρίνης με τους κόκκινους καρπούς γλυκούς ή καυτερούς, σχήματος κωνικού, μακριού, μετρίου μεγέθους που τρώγονται ψητές, γίνονται πάπρικα ή κονσερβοποιούνται, Τσούσκα με ελαφριά καυτερή γεύση και κιτρινοπράσινο χρώμα, κίτρινη Κουφαλίων, πιπερούδι, που γίνεται τουρσί και καλλιεργείται στις περιοχές της Θεσσαλονίκης, και άλλες. Η ξερή, τριμμένη κόκκινη πιπεριά σε ορισμένες περιοχές είναι γνωστή και σαν μπούκοβο.

Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να βοηθήσουν στην εξουδετέρωση των ελεύθερων ριζών στο σώμα, που προκαλούν βλάβες στα κύτταρα. Έτσι μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη ή τη μείωση των συμπτωμάτων ορισμένων ασθενειών.
Το πραγματικό θρεπτικό περιεχόμενο της πιπεριάς είναι εντυπωσιακό και προκαλεί ως ένα βαθμό έκπληξη, δεδομένης της μικρής περιεκτικότητας του συγκεκριμένου λαχανικού σε λιπαρά (κάποια θρεπτικά στοιχεία είναι διαλυτά σε λίπη και για την παρουσία τους συνιστά αναγκαία προϋπόθεση να περιέχονται κάποια λιπαρά στο τρόφιμο). Υπάρχει λιγότερο από ένα γραμμάριο λιπαρών σε ένα φλιτζάνι τεμαχισμένες πιπεριές.
Ωστόσο, αυτή η μικρή ποσότητα λιπαρών είναι επαρκής ώστε να αποτελέσει μια αξιόπιστη πηγή διαλυτών σε λιπαρά θρεπτικών στοιχείων για τις πιπεριές, συμπεριλαμβανομένων των καροτενοειδών και της βιταμίνης Ε.
Οι πιπεριές αποτελούν μια πολύ καλή πηγή βιταμίνης Ε, περίπου 145 miligrams για κάθε φλιτζάνι, ενώ περιέχουν και περισσότερο από τριάντα διαφορετικά καροτενοειδή, συμπεριλαμβανομένων μεγάλης ποσότητας Β- καροτίνης και ζεαξανθίνης. Τα δύο προαναφερθέντα καροτενοειδή παρέχουν αντιοξειδωτική και αντιφλεγμονώδη δράση στον οργανισμό.