Σκόρδο

Ο θεός Ερμής σύστησε το σκόρδο στον Οδυσσέα σαν ειδικό αντίδοτο στα μάγια της Κίρκης που είχε μεταμορφώσει τους συντρόφους του σε χοίρους. Επίσης, οι αθλητές στους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες μασούσαν μια σκελίδα σκόρδο πριν μπουν στον αγώνα. Ακόμη, οι Έλληνες και Ρωμαίοι αγρότες, στρατιώτες και ναύτες είχαν τα σκόρδα σαν το πιο συνηθισμένο προσφάγι. Οι Ρωμαίοι, μάλιστα, το θεωρούσαν σύμβολο στρατιωτικής Ρώμης. Τα άγρια σκόρδα φύτρωναν στα προαύλια των εκκλησιών της Αγγλίας και για αιώνες είχαν ως αποστολή να διώχνουν τα κακά πνεύματα. Πριν οι Αγγλοσάξονες αρχίσουν να χτίζουν εκκλησίες, οι Βρετανοί ήξεραν το σκόρδο σαν βασικό συστατικό της κουζίνας της αποικιακής τους φρουράς.
Στη διάρκεια του Μεσαίωνα, μάλιστα, θεωρούνταν ειδικό φάρμακο εναντίον της λέπρας. Στη Γαλλία, ο βασιλιάς Ερρίκος Δ’ μασούσε πάντα σκόρδο πριν αποπειραθεί κάποιον νέο ερωτικό άθλο. Επίσης, η επιδημία που ρήμαξε τη Μασσαλία στα 1726 καταπολεμήθηκε με ένα αντισηπτικό αποτελούμενο από σκόρδο και λάδι. Στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ο βρετανικός στρατός χρησιμοποίησε το σκόρδο, για να ελέγχει τις μολύνσεις των τραυματιών. Διέλυαν το χυμό ωμού σκόρδου με νερό και επιθέτονται το διάλυμα απευθείας στην πληγή με εξαίρετα αποτελέσματα. Η ίδια μέθοδος εφαρμοζόταν και από τους Ρώσους γιατρούς κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο βολβός του σκόρδου χρησιμοποιείται για φαρμακευτικούς σκοπούς. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί φρέσκο, αφυδατωμένο, ή ως εκχύλισμα. Το σκόρδο έχει υψηλή συγκέντρωση σε ενώσεις θείου, οι οποίες αποτελούν τις ενεργές ουσίες. Οι κυρίες ουσίες που περιέχει το σκόρδο είναι η αλιίνη και η αλιινάση. Οι δύο αυτές ουσίες βρίσκονται στο σκόρδο ξεχωριστά και δεν είναι συνδεδεμένες μεταξύ τους. Όταν το σκέλος του σκόρδου σπάσει, οι δύο αυτές ουσίες ενώνονται και δημιουργείται η αλλισίνη. Η αλλισίνη είναι η ουσία που προσδίδει στο σκόρδο την χαρακτηριστική οσμή και γεύση. Για το λόγο αυτό είναι απαραίτητο το σκόρδο να συνθλίβεται πριν την προσθήκη του στο φαγητό, προκειμένου να απελευθερωθεί η δραστική αλλισίνη.
Σύμφωνα με έρευνες, η αλλισίνη είναι τοξική για τα καρκινικά κύτταρα. Ωστόσο, τα οξέα του στομάχου και η θερμότητα εμποδίζουν την ενζυμική δράση της αλιινάσης, με αποτέλεσμα να σχηματίζεται μικρότερη ποσότητα αλλισίνης και κατά συνέπεια, το σκόρδο σε μαγειρεμένη μορφή να έχει λιγότερο ισχυρή θεραπευτική δράση.
Αντενδείξεις- Αλληλεπιδράσεις Η κατανάλωση ενός έως δύο κομματιών ωμού σκόρδου ανά ημέρα θεωρείται ασφαλής για τους ενήλικες. Η πιο κοινή δυσάρεστη συνέπεια του σκόρδου είναι η μυρωδιά στην αναπνοή και στο σώμα. Η κατανάλωση υπερβολικής ποσότητας ωμού σκόρδου, ειδικά με άδειο στομάχι, μπορεί να προκαλέσει γαστρεντερικές διαταραχές και αλλαγές στην εντερική κινητικότητα.