Ντομάτα

Η ιστορία της ντομάτας ξεκινά γύρω στο 700 μ.Χ., όταν την καλλιεργούσαν οι Αζτέκοι και οι Ίνκας στην Κορδιλιέρα των Άνδεων, η οποία εκτείνεται από το Περού και τον Ισημερινό έως τη Βολιβία. Την αποκάλεσαν “tomatl” ή “xtomatl” από μια Μεξικάνικη διάλεκτο (Nahuatl). Το 1520, ο Ισπανός Κονκισταδόρας Cortez είδε τις ντομάτες σε μια υπαίθρια αγορά και μετέφερε σπόρους στην Ισπανία. Από εκεί κατέληξαν στη Νάπολη της νότιας Ιταλίας και πήραν το όνομα “χρυσό μήλο” δηλαδή “pomo d΄ oro”. Οι πρώτοι βοτανολόγοι ήταν αρχικά καχύποπτοι με τη ντομάτα και αυτό οφείλεται στην ομοιότητα της με το φυτό Atropa Belladonna (Μπελαντόνα) της ίδιας οικογένειας των Solanaceae . Η Μπελαντόνα ή αλλιώς Άτροπος ήταν γνωστή από την Αρχαία Ελλάδα και συνδεόταν με θεραπευτικές, δηλητηριώδεις και ψυχοτρόπες ιδιότητες λόγω της ατροπίνης που περιέχει. Τα μαγειρικά σκεύη της εποχής περιείχαν μεγάλη ποσότητα μολύβδου κι επειδή η ντομάτα είναι όξινη, μόλις έμπαινε στην κατσαρόλα, διάβρωνε το σκεύος με αποτέλεσμα να απελευθερωθεί μόλυβδος στο φαγητό κι έτσι υπήρχε κίνδυνος δηλητηρίασης.

Βιταμίνες: A (RAE), B1: Θειαμίνη, B2: Ριβοφλαβίνη, B3: Νιασίνη, Β6, Β9: φολικό οξύ, ΒΙΤΑΜΙΝΗ C, E. Η ντομάτα καλύπτει το 28% των ημερήσιων αναγκών του ανθρώπινου οργανισμού σε βιταμίνη C, Β9 του συμπλέγματος Β, φολικό οξύ ή φυλλικό οξύ ή φολασίνη, Β6
Μια μέτρια ντομάτα (περίπου 120 γρ.) αποδίδει 22 θερμίδες και περιέχει 5 γρ. υδατανθράκων, 1 γρ. πρωτεϊνών και καθόλου λιπαρά, ενώ μας εφοδιάζει με 1,5 γρ. φυτικές ίνες, ιδίως αδιάλυτες, που δρουν ευεργετικά για το πεπτικό σύστημα.
Επίσης περιέχει ασβέστιο, σίδηρο, μαγνήσιο, φώσφορος, Κάλιο, Ψευδάργυρος.